Assalamualaikum wb...
Akhir2 ni memang saya "ketagih" buat sudoku. Kalau dulu saya tak pandang pun Big Book of Sudoku yang suami belikan, sekarang asyik mengadap buku tu je. Dalam tu memang banyak sangat Sudoku dari pelbagai peringkat; yang paling senang hingga yang paling sukar. Tapi yang tak seronoknya, buku ni tebal sangat. Tak sesuai nak dibawa ke mana2.
Jadi malam tadi, bila keluarga singgah di MPH, saya beli dua buah buku Sudoku; yang susah dan yang sukar (Hard and Diabolical).
Bila dah kerap sangat mengadap Sudoku ni, saya terfikir pulak satu perkara.
Nikmat buat Sudoku ni ialah bila kita mengahadapi kesukaran semasa nak selesaikan Sudoku tu. Kalau kita dah selalu buat, mesti kita dah tak rasa seronok kalau buat yang peringkat mudah. Makin sukar, makin seronok. Dan yang paling seronok ialah bila kita berjaya selesaikan Sudoku yang sukar tu.
Namun sebaliknya, keseronokan tu takkan lama, dan seterusnya kita akan mula nak selesaikan masalah yang seterusnya. Dan proses itu akan berulang- ulang.
Kenapa agaknya ya, kita suka kepada kesukaran atau dalam erti kata lain "cabaran"?.
Saya sendiri tak tahu jawapannya. Tapi saya rasa proses menyelesaikan masalah Sudoku tu sebenarnya tidak banyak bezanya dengan proses kita menangani cabaran kehidupan kita sendiri.
Justeru, setiap kali kita terserempak dengan cabaran2 dalam mengharungi kehidupan seharian, janganlah mudah berputus asa. Selesaikan satu persatu, kerana suatu hari nanti bila semua telah kembali tenang seperti sedia kala, kita akan menoleh ke belakang dan tersenyum kerana kita telah berjaya mengatasi cabaran- cabaran itu, dan itulah nikmat kehidupan.
Wallahu a'lam...
No comments:
Post a Comment